base pair
noun
/͵beɪsʹpɛə(r)/

მოლ. ბიოლ. 1) ფუძეთა წყვილი (ორჯაჭვიანი დნმ-ის ან რნმ-ის მოლეკულის სიგრძის საზომი ერთეული – ერთი ფუძეთა წყვილის სიგრძე ჯაჭვის გასწვრივ შეადგენს 3.4 ანგსტრემს; აბრევ. bp) [იხ. აგრ. kilobase, megabase, gigabase] [იხ. აგრ. დანართი 5];

2) (აგრ. complementary base pair) = nucleotide pair.