epigenesis
noun
/͵ɛpɪʹdʒɛnɪsɪs/

ეპიგენეზი (თეორია ჩანასახის განვითარების შესახებ, რომლის თანახმადაც ორგანიზმის ფორმირება ხდება განაყოფიერების შემდეგ – განაყოფიერებული არადიფერენცირებული მასიდან ახალწარმონაქმნების საფეხურებრივი განვითარების შედეგად) [შდრ. აგრ. preformationism].