epiphyte
noun
/ʹɛpɪfaɪt/

ბოტ. ეპიფიტი (სხვა მცენარის უპირატ. ღეროებსა და ტოტებზე დასახლებული ბალახოვანი ან მერქნიანი არაპარაზიტული მცენარე, რომელიც საკვებს გარემოდან იღებს).