Nearby words
fastigiate
adjective
/fæʹstɪdʒɪət/
1. ბოტ. 1) კონუსისებრი, პირამიდული (ითქმის ხის ვარჯის შესახებ);
2) პირდაპირპარალელური (ითქმის ტოტების ზრდის შესახებ);
2. კონუსისებრი, კონუსისებრ კონას რომ ქმნის (ითქმის ბოჭკოების, ორგანოების და მისთ. შესახებ).