fastigiate
adjective
/fæʹstɪdʒɪət/

1. ბოტ. 1) კონუსისებრი, პირამიდული (ითქმის ხის ვარჯის შესახებ);

2) პირდაპირპარალელური (ითქმის ტოტების ზრდის შესახებ);

2. კონუსისებრი, კონუსისებრ კონას რომ ქმნის (ითქმის ბოჭკოების, ორგანოების და მისთ. შესახებ).