genetic homeostasis
noun
/dʒə͵nɛtɪkhəʊmɪəʹsteɪsɪs, -hɒmɪəʹsteɪsɪs/

გენ., ევოლ. გენეტიკური ჰომეოსტაზი (პოპულაციის უნარი, შეინარჩუნოს საკუთარი გენეტიკური სტრუქტურის სტაბილურობა და მთლიანობა ცვალებად გარემოში).