genetic stability
noun
/dʒə͵nɛtɪkstəʹbɪlətɪ/
გენ., ევოლ. გენეტიკური სტაბილურობა (გარემოსთან კარგად შეგუებული ინდივიდების ან ინდივიდთა ჯგუფის უნარი, წარმოშვას თავისნაირივე გენეტიკური აღნაგობის შთამომავლობა) [შდრ. აგრ. genetic instability].