immunocompetence
noun
/͵ɪmjʊnəʊʹkɒmpɪtəns, ɪ͵mju:nəʊ-/
იმუნ., ფიზიოლ. იმუნოკომპეტენტურობა (ანტიგენის მიმართ ნორმალური იმუნური პასუხის აღძვრის უნარი – ორგანიზმისა, იმუნური სისტემისა, უჯრედისა და ა.შ.) [შდრ. აგრ. immunodeficiency].
იმუნ., ფიზიოლ. იმუნოკომპეტენტურობა (ანტიგენის მიმართ ნორმალური იმუნური პასუხის აღძვრის უნარი – ორგანიზმისა, იმუნური სისტემისა, უჯრედისა და ა.შ.) [შდრ. აგრ. immunodeficiency].