immunocompetence
noun
/͵ɪmjʊnəʊʹkɒmpɪtəns, ɪ͵mju:nəʊ-/

იმუნ., ფიზიოლ. იმუნოკომპეტენტურობა (ანტიგენის მიმართ ნორმალური იმუნური პასუხის აღძვრის უნარი – ორგანიზმისა, იმუნური სისტემისა, უჯრედისა და ა.შ.) [შდრ. აგრ. immunodeficiency].