imprinting
noun
/ɪmʹprɪntɪŋ/

1. აღბეჭდვა, იმპრინტინგი (ახალშობილი ცხოველის მიერ დაბადებიდან პირველ საათებში ნანახი ობიექტების ( ჩვეულ. მშობლების, ოჯახის წევრების და სხვ.) და მათი მახასიათებლების (მოძრაობის, ხმის, სუნის და ა.შ.) ინსტინქტურად მეხსიერებაში მყარად და ხანგრძლივად აღბეჭდვა, რაც შემდგომ ახალგაზრდობაში მათ ქცევით მოქმედებებს განაპირობებს – მაგ. მშობელს ან პირველად ნანახ ობიქტს უკან გადევნების ჩვევას);

2. იხ. აგრ. genomic imprinting; sexual imprinting.