indicator species
noun
/͵ɪndɪkeɪtəʹspi:ʃi:z/

ეკოლ. 1) ინდიკატორი სახეობა (სახეობა, რომლის მოცემულ ადგილას არსებობაც მიუთიებს იქ შექმნილ ისეთ გარემო პირობებზე, რომელიც ხელსაყრელია ამ სახეობისათვის);

2) დომინანტური სახეობები [იხ. აგრ. dominant I 2];

3) საკვანძო სახეობა [იხ. აგრ. keystone species].