medulla
noun
/mɛʹdʌlə/

(pl აგრ. medullae)

1. ანატ. 1) = medulla oblongata;

2) ტვინოვანი ნივთიერება, ტვინოვანი შრე (თირკმლის, თმის და მისთ. ცენტრალური / ქერქოვანი შრის ქვეშ მდებარე ნაწილი);

3) ძვლის ტვინი;

2. 1) ბოტ. გულგული (ღეროს ან ფესვის ფაშარი პარენქიმული ქსოვილი; აგრ. pith);

2) ბოტ., მიკოლ. თალომის ცენტრალური ნაწილი (ზოგიერთი წყალმცენარეებისა, სოკოებისა და მისთ.);

3. = myelin 1.