obliterative coloration
noun
/ə͵blɪtərətɪvkʌləʹreɪʃn/

ზოოლ. ობლიტერაციული მფარველობითი შეფერილობა (რომლის დროსაც ცხოველის სხეულის ჩვეულ. კარგად განათებული ნაწილები უფრო მუქადაა შეფერილი, ხოლო მისი სხეულის ჩვეულ. ჩრდილში მყოფი ნაწილები კი უფრო ღია ფერისაა, რაც ცხოველის გარემოსთან უკეთ შერწყმასა და შეუმჩნევლობას უზრუნელყოფს; აგრ. countershading).