prepotent
adjective
/͵pri:ʹpəʊtnt/
1. გენ. 1) პრეპოტენტური, მემკვიდრეობითი ნიშან-თვისებების უფრო ჭარბად გადაცემის უნარის მქონე (ითქმის ერთ-ერთი მშობლის, სახეობის და ა.შ. შესახებ);
2) დომინანტური (ითქმის მემკვიდრეობითი ნიშან-თვისების, ფიზიოლ. აგრ. რეფლექსის შესახებ);
2. ბოტ. პრეპოტენტური (ითქმის ყვავილის მტვრის შესახებ) [იხ. აგრ. prepotency 2].