prezygotic isolation mechanism
noun
/͵pri:zaɪ͵gɒtɪkaɪsəʹleɪʃn͵mɛkənɪzəm/

ევოლ., გენ. პრეზიგოტური საიზოლაციო მექანიზმი (რეპროდუქციული იზოლაციის მექანიზმი, რომელიც ზღუდავს სახეობათშორის შეჯვარებას ან ზიგოტის წარმოქმნას – გეოგრაფიული ბარიერი, ქცევითი იზოლაცია, უჯრედების დაყოფის პროცესების შეუთავსებლობა და სხვ.) [იხ. აგრ. reproductive isolation; შდრ. აგრ. postzygotic isolation mechanism].