rachis
noun
/ʹreɪkɪs/

(pl rachides)

1. ანატ. ხერხემალი; ხერხემლის სვეტი;

2. ბოტ. რაქისი, მთავარი ღერი / ღერძი (რთული ფოთლისა ან ყვავილედისა);

3. ორნ. ღეპეპი (ბუმბულის ღეროს ნაწილი, რომელზედაც მარაოა განლაგებული).