receptor
noun
/rɪʹsɛptə(r)/

1. ფიზიოლ. 1) რეცეპტორი, მგრძნობიარე ნერვის დაბოლოება (აგრ. sensory receptor);

2) გრძნობის ორგანო, რეცეპტორი;

2. მოლ. ბიოლ. 1) რეცეპტორი (უჯრედის მემბრანის ცილა / ცილოვანი კომპლექსი, რომელსაც გააჩნია ამა თუ იმ სპეციფიკური ქიმიური ნაერთის, მოლეკულის და ა.შ. ამოცნობისა და მასთან ბმის უნარი);

2) რეცეპტორი (მემბრანის ცილა, რომელსაც ვირუსი და მისთ. ებმის უჯრედში შესაღწევად).