induction
არსებითი სახელი
/ɪnʹdʌkʃn/

1. ემბრ. ინდუქცია (ემბრიონის ერთი ნაწილის მიერ მეორის ამა თუ იმ მიმართულებით განვითარების / დიფერენცირების გამოწვევა / სტიმულირება; აგრ. embryonic induction);

2. ბიოქ., გენ. ინდუქცია (სფეციფიკური სტიმულის / ინდუქტორის მოქმედებით ამა თუ იმ ფერმენტის / ცილის სინთეზირების ან გენის გამოვლინების გამოწვევა);

3. ფიზიოლ. ინდუქცია (აგზნება-შეკავების ურთიერთქმედება, რომლის დროსაც ერთ-ერთის აღძვრა იწვევს ან აძლიერებს მეორის განვითარებას);

4. ვრლ., ბაქტ. ინდუქცია (ვირუსებსა და ბაქტერიებში – ვირულენტური / დამაინფიცირებელი ნაწილაკების წარმოქმნა / წარმოქმნის სტიმულირება).