inhibition
არსებითი სახელი
/͵ɪnhɪʹbɪʃn/

1. ბიოქ. ინჰიბირება, დათრგუნვა (ფერმენტის აქტივობის, რეაქციის და ა.შ. შენელება ან შეწყვეტა);

2. ფიზიოლ. დათრგუნვა, შეკავება (გამღიზიანებლის მოქმედებისა, აგზნებისა და მისთ.).