მეზობელი სიტყვები
prepotency
არსებითი სახელი
/͵pri:ʹpəʊtnsɪ/
1. გენ. 1) პრეპოტენტურობა, მემკვიდრეობითი ნიშან-თვისებების უფრო ჭარბად გადაცემის უნარი (მშობლისა, სახეობისა და ა.შ. მეორე მშობელთან, სხვა სახეობასთან და ა.შ. შედარებით);
2) დომინირება (მემკვიდრეობითი ნიშან-თვისებისა, ფიზიოლ. აგრ. რეფლექსისა);
2. ბოტ. პრეპოტენტურობა, სხვა ყვავილის მტვრის საკუთარ მტვერთან შედარებით განაყოფიერების უფრო ძლიერი უნარი (ბუტკოს დინგზე ერთდროულად მოხვედრისას).