receptor
არსებითი სახელი
/rɪʹsɛptə(r)/
1. ფიზიოლ. 1) რეცეპტორი, მგრძნობიარე ნერვის დაბოლოება (აგრ. sensory receptor);
2) გრძნობის ორგანო, რეცეპტორი;
2. მოლ. ბიოლ. 1) რეცეპტორი (უჯრედის მემბრანის ცილა / ცილოვანი კომპლექსი, რომელსაც გააჩნია ამა თუ იმ სპეციფიკური ქიმიური ნაერთის, მოლეკულის და ა.შ. ამოცნობისა და მასთან ბმის უნარი);
2) რეცეპტორი (მემბრანის ცილა, რომელსაც ვირუსი და მისთ. ებმის უჯრედში შესაღწევად).