genetic instability
noun
/dʒə͵nɛtɪkɪnstəʹbɪlətɪ/
გენ., ჰისტ. გენეტიკური არასტაბილურობა (მუტაციებისა და/ან ქრომოსომული ანომალიების გაზრდილი სიხშირე უჯრედებში, გამოწვეული ორგანიზმის მიერ დნმ-ის რეპლიკაციის და/ან რეპარაციის კონტროლირების უნარის საერთო დაქვეითებით; მაგ. ონკოლოგიური დაავადების დროს) [შდრ. აგრ. genetic stability].