ევოლ., გენ. პოსტზიგოტური საიზოლაციო მექანიზმი (რეპროდუქციული იზოლაციის მექანიზმი, რომელიც ჰიბრიდის წარმოქმნას ზღუდავს განაყოფიერების განხორციელების შემდეგ – ზიგოტის წარმოქმნისთანავე დაღუპვა, მკვდარი ან სიცოცხლისუუნარო ნაყოფის შობა, სტერილური ჰიბრიდის განვითარება და სხვ.) [იხ. აგრ. reproductive isolation; შდრ. აგრ. prezygotic isolation mechanism].